genap 7 thn

salam semua..arini..genap 7 thn pemergian arwah ayah sy ..kalau diimbau kembali saat itu..sy masih ingat laie.aritu ari isnin 5 jan 2004,pagi waktu sarapan gan sue..sembang pasal ayah yg sakit masa tu..saat tu gak sy tahu yg dah 4 ari ayah tak sentuh apa2 mknan..pada ari jumaat minggu sebelum nya pakcik sy ada ajak balik ke kg tapi entah naper ati mcm berat sgt nak b alik..bila pakcik dah gerak baru nyesal ehh naper tak ikut sama...pas sarapan tu dpt call dari kakngah..bagitau ayah dah nazak...allah swt jer yg tau bagaimana perasaan sy..menyesal coz tak balik minggu lepas...slalu nye jika ada pelawa balik kg sy la org pertama akan angkat tangan...huhu tapi...

masa tu sy rasa nak terbang jer balik kg saat tu juga...dan ingat laie waktu tu..pi deans opis nak minta balik awl..kat depan pintu masuk dpt laie satu call dari maklong yg menyatakan yg ayah dah pergi buat selama2 nya...luluh ati waktu...ayah dah tak de...dah tak de org yg akan bebel2 kan sy..marah2 sy..tegur sy...dan dibahu kak ros..sy ingat laie sy nangis sepuas ati sy...dan kejadian yg jadi pastu yg buat sy tak leh maafkan org tu..walaupun skrang sy layan dia biasa je kalau kami berjumpa..nasib baik hafiz,meor dan sue ada saat tu..mereka la yg bawa sy pulang ke kg..dan jasa van putih tu tak kan saya lupa...tq yerk kengkawan yg membantu sy saat itu..betapa sy lemah saat tu..betapa sy risau sedey dan mcm2 perasaan laie..

saat tiba kat kg...arwah dah terbaring di tgh2 rumah..sy ingat laie ada sorang makcik tu mempertikaikan naper sy balik lambat....kalau la saat tu sy leh jadi superman..sy buat dah dan makcik tu org pertama sy baling ke atas pokok kelapa....coz dia tau memekak je tak bkn nak menenangkan sy..dan org pertama sy cari ialah mak sy...sy ingat laie mak begitu tabah...tapi sy tak tau ati dia bagaimana...dia diam...dan bila saat mereka suruh kucup dahi ayah buat kali terakhir...sy tak dpt nak tahan empangan ari mata sy laie...sy tau sy bkn anak yg terbaik utk dia..tapi bagi sy dia adalah ayah yg terbaik utk sy..walau dia marah teruk sekali pun dia tak pernah nak rotan ke cubit ke pukul ke...tak pernah...sebab dia tau...kalau dia wat mcm tu bkn sy yg nangis..tapi mak...

adik sy ada bagitau saat2 dia nazak dia ada sebut nama abg sy..tu la buah ati pengarang jantung dia..dan permintaan dia utk jumpa abg tak kesampaian sebab waktu tu abg keje kat kl...dan bila arwah dibawa ke masjid utk disembahyangkan..ati sy hiba sgt...dan saat utk berpisah dah tak lama je laie...alhamdulillah abg sempat jumpa arwah ayah..dan bila arwah disemadikan dan talkin dibacakan...airmata sy tak henti2 mengalir...sy kehilangan ayah sy....slama ni bila dia belayar sy leh laie terima ketiadaan dia tapi bila dia dijemput pulang...sy ras separuh dari jiwa sy ikut sama...byk yg sy nak wat utk dia tak kesampaian..sy tak sempat nak mohon ampun atas apa yg sy lakukan selama sy jadi anak dia...sy cuma mampu sedekahkan al fatihah utk dia..

sy ingat laie mlm pas kenduri...mak ajak teman dia masuk bilik...dia kata dia masih terasa laie kehadiran ayah...betapa sygnya mak sy pada ayah..mak memang isteri mithali..jaga ayah kat spital..tido sana sampaikan nurse dah jadi kawan2 mak...dan jasa adik dan kak ngah sy yg jaga ayah yg kena marah gan ayah slalu..terima kasih yerk..allah swt je yg leh balas jasa korang..walaupun korang penat...tapi korang buat gak..dan utk mak...terima kasih mak...

dan kini genap 7 thn dah arwah meninggalkan kami..moga arwah ditempatkan dikalangan org2 yg beriman bertakwa...terima kasih ayah kerna membesarkan kami walaupun slalu tak ada bersama kami kerna tuntutan kerja ayah...sy bersyukur sgt kerna dikurniakan dia sebagai ayah sy....al fatihah.....